Diberdayakan oleh Blogger.

Translate This Page

RSS

Susah Bangun Sahur



Selamat Menunaikan Ibadah Puasa, Masyarakat. *alaDodit SUCI4
Marhaban yaa Ramadhan!
Alhamdulillah, kita –terutama saya- ketemu lagi dengan Ramadhan tahun ini.
Seperti biasa. Saya punya sepenggal cerita nih. Yang mungkin layak diceritakan. Mungkin aja. Yaaa, daripada dipendem sendiri mending di share kan ke para pembaca yang lain. Siapa tau bermanfaat (?) Siapa tau menjadi inspirasi bagi para kaula muda (?) *halah

Bukan. Saya bukan mau nyeritain soal itu.

Emang. Mungkin cuma di Indonesia yang kalo sahur pasti ada yang dengan sukarela bangunin sahur ditiap-tiap komplek. Ditiap-tiap kampung. Cara banguninnya pun unik dan konyol. Kalo menurut saya. Ssttt jangan dulu pada protes.

Contohnya nih, didaerah saya pas sahur hari pertama. Saya lagi nyenyak banget tidur. Fyi, kalo saya tidur gakboleh ada yg ganggu. Gaboleh ada yang ngusik. Ngusik dikit? Saya datengin dan takutin kalian lewat mimpi (?) dan saya doain followers kalian gak bakal nambah. *emaap

Tiba-tiba ada suara keributan. Saya sih bodo amat. Gatau mas Anang sama mas Dhani (?)

Sumber suaranya sih dari luar rumah, gatau persisnya dari mana. Orang saya lagi tidur pules kan. Tapi saya denger samar-samar kok. Samar-samar tapi jelas sih, mungkin arahnya gakjauh banget dari teras.
Gini suaranya…
Munarooooh… Bang ocit datang… prepet prepet prepet.

Pasti taulah yaaaa itu lagunya yang kaya gimana, dan penyanyinya siapa.

Bukan sekali aja tuh lirik itu dinyanyiin, saya tetep tidur pules. Saya gak menghiraukan kicauan (?) suara itu. Lagian yang dipanggil Munaroh, bukan “Nidaaaa, bang Niall datang…prepet prepet prepet ” Jadi saya cuek ajalah.
Tapi lama-lama suara makin deket. Makin berisik. Saya tutup kuping saya pake guling. Guling ituloh yang kalo orang Indonesia –termasuk saya- gakbisa tidur kalo gak ada benda ini.

Tetep aja berisik. Akhirnya saya bangun dari tidurku yang cantik (?) Saya tengok jam yang ada di dinding. Ah masih jam 1 lewat 10 menit kok.

Saya tidur lagi dong ya? Gatau kah? kan kebo. *eh

Lama-lama juga suara tadi makin jauh.

Saya gak ngeh kalo hari ini sahur. Kalo bener sahur, masa banguninnya pake lagu itu? Berati tu rombongan ngebanguninnya cuma si Munaroh doang. Saya dan family gak termasuk.

Kenapa gak nyantumin uname twitternya sih biar nanti kalo lewat depan rumah saya, saya bisa request lagu via mention (?) tapi jangan lupa follback ya kakaaaakkk :v biar bisa nge-dm. Wkwkwk.
Atau ask.fm biar nanti kalo bangunin sahur saya kasih 5Q pas bangunin saya jam segini lewat jam segini. Gaboleh lebih sedetik. Dan banguninnya harus pas didepan jendela kamar saya (?)

Ada samar-samar juga “Teteeehh*, bangun sahurrrr..”
Ah mungkin itu tadi yang lewat lupa lirik dari Munaroh jadi ke Teteh. Mungkin saja (?)

“Ehhh, ni anak susah bener dibanguninnya. Banguunnnn atuh sahurrrr!!”
Suara itu keknya deket banget. Saya dengan masih loading ngumpulin nyawa baru bangun jawab tuh, “Sahur apa ihhh orang baru jam 1 tuhhh..”

“Jam satu apaaaa?!! Udah mau imsak tuhh liat..”

Deg. OEMGEEEH…saya baru inget itu jam yg tadi saya tengok kan matiiii. Dan arahnya pas banget ke angka 1 lewat 10.

“Susah benerrr dibangunin sahur daritadi.”

Saya tengok juga jam weker yang ada di meja belajar, jam 4 kurang 10 meniiiiit.
Bentar lagi imsaaaakkkk.

Oalaaahhhh. Kenapa saya bisa sekebluk ini sihhh. Susah banget buat banguunnn.

HELP MEEHHH DA BOYSSSS!!
***

Note: Nah, itulah pengalaman sahur pertama saya. konyol? Emang. Tapi maafkanlah, saya masih muda kakak. Masih terlalu kecil. Wkwkwkwk.
Maap aja kalo ada salah-salah kate. Masih amatir :v ckck
*Teteh : panggilan saya di keluarga. Dalam bahasa sunda, Teteh adalah sebutan untuk perempuan yang lebih tua. Teteh = Kakak.
 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jangan lupa stalk-in (sebagian) sosmed saya :v
Twitter: @nidayngtyas
Instagram: nidayngtyas
Ask.fm: @nidayngtyas

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

0 komentar:

Posting Komentar